Artysta wiersze
Dodane przez Aquarius dnia Lipca 02 2011 18:55:24
"OBOJĘTNOŚĆ"
TO, CO,ŻE STOISZ W KAŁUŻY KRWI
TO NIEMA, DLAMNIE ZNACZENIA.
TO, CO,ŻĘ PRZEMAWIASZ DOMNIE PRZEZ ŁZY
TO NIE WZRUSZA MNIE
.
PRUBÓJESZ ZABIĆ BÓL,
MINUTĄ ZAPOMNIENIA.
TWA TWARZ SPŁYWA STRUGAMI KRWI
NIE POWSTRZYMASZ MNIE...
"MROK"
PRZEZ DROGI ŚMIERC...
I DĄŻE NA KRS ŻYCIA
PRZY BLASKU KSIĘŻYCA
ROZMYŚLAM NAD CZŁOWIECZEŃSTWEM,
KTÓRE MI JESZCZE W ŻYŁACH POZOSTAŁO.
GDY BLASKI SŁOŃCA POWRÓCĄ,
BY ŻYCIU MOJEMU NASTAŁA PONOWNIE CIEMNOŚĆ...
"TO, CO UMARŁO ZA ŻYCIA"
UŚMIECH...
CZY WIDZISZ TEN UŚMIECH NA MEJ TWARZY?
SZCZERY?..
JAK MYŚLISZ?...
GRYMAS BÓLU I ŻALU,
PONIEWIERKA LOSU,
SERCE RONIĄCE GOSZKIE ŁZY.
UMYSŁ KTRY.ŻYJE DAWNO JUŻ SKONAŁ
OCZY...
LEJE SIĘ Z NICH CZARNA ROZPACZ
POWÓD...
ZNAM GO TYLKO JA PRAWDZIWE "JA",
KTÓREGO NIKT NIEZNA
"SAMOTNY ANIOŁ"
ZMĘCZONY ANIOŁ
SAMOTNY, NIKOMU NIE POTRZENY
BÓG GO OPUŚCIŁ
PRZEZ SZATANA NIE CHCIANY
SAMOTNY ANIOŁ TO JA...
NA ZENĄTRZ WCIĄŻ TEN SAM
TRWAM..
CHOĆ MOJE WNĘTRZE UMARŁO DAWNO TEMU
"SAMOTNIK"
PRZEMIERZAM LĄDY SZUKAJĄC CELU ŻYCIA...
SWEGO MIEJSCA W TYM OGROMNYM ŚWIECIE..
ŁZY PALĄCE JAK OGIEŃ.
JAK OGIEŃ SAMOTNEGO ISTNIENIA,
PŁOMIENIE POTĘPIENIA.
TYLKO ONE BYŁY ZAWSZE BLISKO,
BYY MOJĄ MISTYCZNĄ KOŁYSKĄ
SKAZANY NA ZAPOMNIENIE
CZY TAK ZAKOŃCZE SWOJE ISTNIENIE
BYŁEM NIKIM, JESTEM NIKIM I ZNIKNE STĄD JAKO NIKT,
W TŁUMIE LUDZI I TAK DO KOŃCA NIE ZOSTANĘ ZAUWAŻONY
BO KTO PRZYWIĄZUJE WIĘKSZĄ UWAGĘ DO CIENI....
"CZERWONE MOTYLE"
ZWIĘDŁE CZERWONE RÓŻE
CZERWONE MOTYLE TAŃCZĄCE NA WIETRZE
ZWIASTUN MOJEJ SMIERCI.
CZERWONE MOTYLE TAŃCZA WOKOŁO NAS.
LECZ TY ICH NIE DOSZCZEGASZ,
TWE OCZY UTRKWIONE NA MAŁEJ TABLICZCE
Z MOIM IMIENIEM I NAZWISKIEM.
TRWASZ PRZY MOIM GROIE NIE MOZWALAJĄC MI ODEJŚĆ.
LECZ TO JUŻ NIEMA ZNACZENIA
GDYŻ ZWIĘDŁE RÓŻE ZAKWITĄ PONOWNIE
LECZ CIEIE NIE BĘDZIE JUZ W ŚRUD ŻYWYCH....
"ENOAH"
PRZYBYŁEM TU ŻEBY UMRZEĆ...
TERAZ ZOSTAŁEM PANEM NOCY...
BESTJĄ SUNĄCĄ PO GRANATOWYM NIEBIE
PANEM ZIEMI..
I WSZYSTKICH PLANET DO OKOŁA
BĘDA DLAMNIE LASKIEM CIENIA KRWISTEJ NOCY....
"UŚPIONY ARTYSTA"
SKOSTNIAŁE DŁONIE
UŚPIONY ARTYSTA
DRZEMIĄCY W GŁĘBI JESTĘŚTWA
ARTYŚCI TO MY
JESTEŚMY NICZYM ĆMY
TAŃCZĄCE W PŁOMIENIU ŚWIEC
OGIEŃ JEST SZTUKĄ
MY ZAŚ TWÓRCAMI
IM LIŻEJ OGNIA LATAMY
TYM JESTEŚMY BARDZIEJ DOSKONALI
"LALKA"
ZAPATRZENI WE WŁASNE DUSZE
KROCZYMY PO ZIEMI
ZAMKNIĘTYMI OCZAMI SPOSTRZEGAMY TYLKO BLASKI I CZIENIE
ŚWIAT TWORZONY W TĘCZY SZAROSCI
MONOTONNEJ CODZIENNOŚCI
ZAPATRZENI WE WŁASNE "JA"
NICZYM PORCELANOWA LALKA
CHODŹ NIECHCE PATRZEĆ
PATRZY
CHIDŹ NIECHCE SŁYSZEĆ
SŁUCHA
CHODŹ NIECHCE MÓWIĆ
MÓWI
I TAK DO PUKI NIE WYCZERPIA SIĘ BAT
"WYOBRAŹNIA"
"ACH GDYBY KOMUŚ BYŁO DANE ZOBACZYĆ PIĘKNO SAMO W SOBIE.
NIESKAXITELNIE I CZYSTE.
WOLNE OD OBCYCH PIERWIASTKÓ...
NIESKALANE LUDZLĄ KRWIĄ, ANI ŻADNĄ LICHOTĄ ŚMIERTELNĄ
TO PIĘKNO ISTNIEJE TYLKO W NASZEJ WYORAŹNI..
"WNĘTRZE"
W NIEKOŃCZĄCEJ SIĘ PRZESTRZENI
MILIARDY KUL OGNISTYCH
ICH BLASK OŚWIETLA TUZINY MNIEJSZYCH
WIRUJĄCYCH DOOKOŁA
GDZIE GOREJĄCE WNĘTRZE OKRYWA ZIMNA TWARDA SKORUPA
"ZA WIDOKRĄG PLANET KSIĘŻYCÓW LATAĆ NIE MUSZĘ BY NA WYOBRAŹNIĘ PRZETŁUMACZYĆ OPOWIEŚĆ OCZU"
"TAJEMNICA"
MÓJ ŚWIAT BEZ GRANIC
NIKOMU NIE ZNANY
BO JAK YM MUGŁ UJAWNIĆ SWOJE TAJEMNICE
NIEPRZYGOTOWANYM NA TO LUDZIOM
W NIEMYM ROZMYŚLANIU POSZUKUJE MIAR
STARAM SIĘ OCZOM NADAĆ TĘ ZŁOŻONĄ WŁAŚCIWOŚĆ
WIDZENIA MATERII TWORZĄCEJ,
KTÓREJ PŁATKI WIŚNI KRADZIONĄ KRWIĄ OCIEKAJĄ
MÓJ ŚWIAT BEZ SŁOŃCA
SZPARĄ BŁYSKAWICY
PRZEZ, KRÓRĄ ZAGLĄDAM
W MGINIENIU OKA W GŁĄB MYŚLI CZŁOWIEKA
.....I LICZĘ W NIM GWIAZDY
